The Hiker

Bij het toeristenbureau van het Los Alerces National Park in Patagonië merkte de boswachter die me verwelkomde dat ik de moeilijkste route had gekozen. Ik kan niet ontkennen dat ik me een beetje beledigd voelde. "Natuurlijk", loog ik met zelfvertrouwen.

Ik viel het pad aan met een sterke stap en fluitend The Bridge of the River Kwai. Het eerste uur zou gemakkelijker zijn geweest zonder de brandnetels, muggen, bloedzuigers en het feit dat mijn rechter schoenzool losliep.

Toen werd het een beetje ingewikkeld vanwege mijn problemen van duizeligheid en tachycardie, en het feit dat het pad omhoog klom tot een klif van 250 meter tussen enorme gladde rotsen. Ik voelde een beetje pijn in mijn borst, mijn hart begon een beetje sneller te kloppen. Ik nam mijn pols, telde 140 slagen per minuut…. en mijn zicht begon wazig te worden.

Zes uur later, toen ik mijn ogen opendeed in de medische evacuatiehelikopter die me naar het ziekenhuis vervoerde, vroeg ik de hospik of ik verder kon klimmen. "Gezien je gezondheidstoestand", antwoordde hij vlak, "zul je niet eens een kruk kunnen beklimmen."